Syndrom Otella: czy obsesyjna zazdrość to choroba?

Związek czy złota klatka?

Na początku wymagał, bym się nie malowała, mówił, że źle się ubieram, sprawdzał telefon, pocztę. Zawsze zawozi mnie i przywozi z pracy. Jestem na każdym kroku kontrolowana. Nigdy go nie zdradziłam, ale już popadam w paranoję, przez to wydaje mi się że wszystko robię źle – wyznaje Desdemona I. Są z mężem siedem lat po ślubie, mają dwójkę dzieci. Ona się boi, że kiedyś nie wytrzyma i coś sobie zrobi. Czuje, że przegrała życie.

Desdemona II sądziła, że partner kocha ją nade wszystko i stąd te wymagania. Ale pojawiały się kolejne awantury o sporadyczne kontakty ze znajomymi kobietami. O kolegach nie było mowy, bo każdy to potencjalny kandydat do seksu. Do tego zakaz chodzenia w obcisłych spodniach, w butach na obcasie, które stukają i jemu jest za nią wstyd. Nienawidził jej siostry. Uważał, że ma na nią zły wpływ. Z rodziną mogła spotykać się tylko dwa razy do roku. Schodzili się i rozchodzili w nieskończoność. Znajomi tłumaczyli, że ten związek to złota klatka, ale odpowiadała, że nie mają pojęcia o miłości. Potrzeba było zakwasów od szarpania się z nim i porwanego biustonosza, żeby otworzyły się jej oczy.

Niektóre kobiety znoszą jednak i brutalność. „Mówi, że nigdy mi nie zaufa. Moja rodzina się rozpada” – ubolewa Desdemona III, która swoje życie nazywa piekłem. Mąż tak długo zmuszał ją, aby przyznała się do zdrady, że w końcu to zrobiła. Skłamała, bo zapewniał, że potem będzie już dobrze. Teraz wciąż jej to wypomina. Każe jej się leczyć, sam bardzo cierpi - próbował się powiesić. 

Po 23 latach koszmarnego małżeństwa Desdemona IV odważyła się zgłosić sprawę na policję o znęcanie się psychiczne oraz groźby karalne. Wyprowadzili go w kajdankach. Wcześniej przez dwa lata błagała, by poszli do lekarza. Twierdził, że to ona ma problem, on jest ofiarą. Mimo że już wszystko się skończyło, nie potrafi z tym żyć.

Jad w sercu mężczyzny

W tragedii Williama Szekspira „Otello” wszystkiemu winny jest Jago, demoniczny doradca, który roznieca zazdrość w umyśle tytułowego bohatera. Myśli o zdradach żony stają się trucizną. Wlany w serce mężczyzny jad przekształca jego miłość do kobiety w lęk o utratę jej i własnej godności. Rodzi potrzebę nieustannego kontrolowania oraz poszukiwania dowodu zdrady. I choć nieszczęsna pozostaje mu wierna, to i tak nie uniknie porażki. Chorobliwa zazdrość roztacza swoją niszczycielską moc. Maur Otello, dowódca weneckiej armii, dusi w końcu swoją żonę Desdemonę.

Karolina Duszczyk