Bogowie rodzili się w wodzie

Coraz popularniejsze w Polsce porody w wodzie nie są nowością. Niektóre od dawna właśnie tak witały nowych ludzi. Co więcej – jak mówią podania i legendy – także i niektórzy bogowie też przyszli na świat w morskich odmętach, a nawet z wody powstali...

Najbardziej znaną córą wody jest grecka bogini Afrodyta – życiorys i miejsce urodzenia odziedziczyła po niej rzymska Wenus. Bogini miłości narodziła się z morskiej piany u wybrzeży Cypru  (wyspa ta do dziś jest jej poświęcona). Mniej romantyczna wersja tego mitu dopowiada, że Afrodyta powstała z morskiej piany i krwi praojca wszystkich Bogów, Uranosa – jego syn, Kronos, podburzony przez matkę, obciął mu sierpem genitalia i cisnął je w wody morskie.

Wodnym dzieckiem jest też skandynawski protoplasta olbrzymów, Ymir lub Imir. W bezdennej przepaści Gunnungagap lody Niflheimu zostały ogrzane przez gorący oddech ognistego olbrzyma Surt. Z wody, która wtedy powstała, narodził się właśnie Ymir. Odchowała go krowa Audhumla. Olbrzym, słynny z okrucieństwa, został zamordowany, ale z jego ciała powstał świat, w którym żyjemy.

Z kolei jeden z przydomków hinduskiego boga Wisznu to Narajana – „narodzony z wody”. Pod tym imieniem jest uznawany za początek wszechrzeczy. Wisznu pojawia się na ziemi pod postacią kolejnych awatarów – pomiędzy  tymi momentami śpi w splotach kosmicznego węża Ananta, unosząc się w praoceanie, obrazującym chaos i nieświadomość.

Z sumeryjskiego praoceanu wyłoniła się, zgodnie z poematem „Enuma elisz”, pierwsza para bogów, Apsu i Tiamat. On uosabia słodkie wody, z których  powstała ziemia, ona zaś słono-gorzki ocean, zamieszkany przez potwory. Ta pierwsza para zrodziła kolejne pokolenia bóstw.

W micie pelazgijskim na falach pierwotnych wód pojawiła się bogini Eurynome, która tańcem oddzieliła niebo od ziemi, a następnie z wiatru powołała do życia węża Ofiona. Z ich związku powstało z kolei kosmiczne jajo, z niego zaś wykluły się ciała niebieskie, Ziemia, rośliny, zwierzęta i ludzie.

Hajmdal, nordycki boski strażnik mostu Bifrost, prowadzącego do Asgardu, był synem dziewięciu dziewiczych fal, córek boga morza, Agira. Jego osobliwym talentem był nadnaturalny słuch, pozwalający usłyszeć  na przykład głos rosnącej wełny czy trawy.

Specyficzne narodziny z wody – a w każdym razie z cieczy – były udziałem także Kvasira. Powstał on, według mitów nordyckich, ze zmieszanej śliny bogów,  którzy napluli do kotła. Z kolei krew zabitego przez karły Kvasira została zmieszana z miodem i dała początek pitnemu miodowi. Jako że bóg ów uchodził za uosobienie inteligencji, powstały z jego krwi trunek był eliksirem mądrości i poezji.


Zuzanna Grębecka
Wróżka 6/2012