Mahomet posłaniec Boga

Tajemnica wielożeństwa
Tymczasem nadszedł rok 622, a nieprzychylny muzułmanom klimat w Mekce nie ulegał zmianie. Muhammad postanowił zatem wyprowadzić swych zwolenników z miasta i osiąść w leżącym na północy Jasribie, bardziej przychylnym nowej religii. Ta emigracja nosi miano hidżra i uznawana jest za początek historii muzułmanów. Całe zgromadzenie osiadło w Jasribie, którego nazwę zmieniono na Medyna (miasto proroka). Od tego momentu zaczął się czas krwawych wojen i konfliktów, ale jednocześnie okres, w którym prorok stał się politykiem i głosicielem nowego prawa. Zgromadziwszy swych wyznawców, Muhammad ruszył, by odbić Mekkę z rąk niewiernych.

W 624 roku przeciwnicy starli się w okolicy Badr, gdzie 300 muzułmanów pokonało trzykrotnie liczniejsze siły mieszkańców Mekki. Wedle Koranu proroka wsparły w boju zastępy anielskie. Konflikt jednak toczył się ze zmiennym szczęściem. Rok później pod Uhud mahometanie zostali pokonani, a ich przywódca odniósł w bitwie rany. Właśnie wtedy Muhammad wprowadził prawo wielożeństwa. Podyktowane to było głównie względami praktycznymi: w ten sposób społeczność zapewniała opiekę wdowom po poległych wojownikach. Sam także żenił się wielokrotnie.

Wreszcie w 628 roku obie zwaśnione strony zawarły pokój, a muzułmanie wkroczyli do Mekki.
Muhammad zmarł pięć lat później, jednak do tego czasu udało mu się ugruntować pozycję nowej religii. Rozszerzał jej wpływy, zdobywając wiele oaz na półwyspie arabskim i prowadząc wojny zarówno z wyznawcami plemiennych kultów, jak i z żydami. Nie zostawił testamentu, pozostał jednak Koran – spis objawień, jakich doznał Muhammad. I ta księga jest do dziś dla muzułmanów najważniejszym źródłem prawd wiary.

Koran
Święta księga islamu, składająca się ze 114 rozdziałów, czyli sur. 90 z nich powstało w Mekce, reszta w Medynie. Jest z jednej strony historią kolejnych proroków Allaha, z drugiej zawiera przepisy prawa religijnego, karnego i cywilnego. Za życia Muhammada spisano ledwie fragmenty, całość zanotował już po jego śmierci sekretarz proroka, Zajd Ibn Sabita. Obecna wersja księgi pochodzi z X wieku.

Halal
To szczegółowe określenie tego, co wolno wyznawcy islamu. Występuje tu podział na czyny obowiązkowe, dozwolone i zalecane, neutralne oraz dozwolone, lecz niezalecane. W świecie Zachodu słowo halal kojarzone jest przede wszystkim z zaleceniami dotyczącymi żywienia, choć w oryginalnym znaczeniu obejmuje wiele różnych aspektów życia. Jeśli chodzi o żywność, muzułmanie nie mogą jeść wieprzowiny, mięsa z padliny oraz krwi. Wolno zjeść tylko mięso zwierzęcia zabitego rytualnie, poprzez upuszczenie krwi z tętnicy szyjnej. Wyznawcy islamu nie jedzą także homarów i krabów, bo stworzenia te uznawane są za padlinożerne.

Mekka
Święte miasto wyznawców islamu. Każdy muzułmanin powinien, o ile jest do tego fizycznie zdolny, odwiedzić je przynajmniej raz w życiu. Centralnym punktem Mekki jest Kaaba. Pierwotnie była miejscem kultu plemiennych religii ludów arabskich, jednak Muhammad nakazał usunięcie wszelkich śladów dawnych bóstw. Pozostawiono jedynie czarny kamień hadżar, wedle legendy przyniesiony przez archanioła Gabriela. Jest on celem pielgrzymek wyznawców proroka z całego świata. Powiada się, że pierwotnie był śnieżnobiały, jednak z czasem ciemniał, absorbując odkupione grzechy wiernych.

Muzułmańskie prawdy wiary
Podstawą religii muzułmańskiej jest wiara w jednego Boga litościwego i miłosiernego, władcy świata oraz posłannictwo jego proroka. Muzułmanie wierzą w życie wieczne, zmartwychwstanie, sąd ostateczny i w jego konsekwencji karę bądź nagrodę wiekuistą. Do tego dochodzi wiara w istoty nadprzyrodzone: zrodzone ze światła anioły, szatany oraz powstałe w ogniu dżinny. Ze względu na podobieństwa doktryny do pism chrześcijaństwa i judaizmu, wyznawcy tych religii nazywani są „ludźmi księgi”.

Drugim elementem wiary muzułmanów jest tak zwana sunna, czyli Tradycja. Są to opowieści o czynach i słowach proroka, które mają dawać światły przykład wyznawcom. Naśladowanie sposobu życia Muhammada jest istotą życia dobrego mahometanina. Sunny zaczęto spisywać, gdy zaczęli odchodzić ci, którzy znali proroka osobiście. Są niejako wyjaśnieniem i poszerzeniem słów Koranu, dotyczącym konkretnych zagadnień. Praktyka życia wyznawcy islamu sprowadza się do przestrzegania pięciu filarów wiary. Są to:

• Wiara w istnienie jednego Boga i jego ostatniego proroka Muhammada.
• Przestrzeganie codziennych modlitw. Muzułmanin modli się pięć razy dziennie, skierowany twarzą w stronę Mekki. Zaleca się modlitwę wraz z innymi w meczecie, ale nie jest to konieczne.
• Obdarowanie potrzebujących. Wszystko należy do Boga, choć dysponują tym ludzie. Jałmużna ma aspekt duchowego oczyszczenia, pozbycia się nadmiaru materialnych dóbr.
• Przestrzeganie postu. Raz do roku, w miesiącu ramadan wierni poszczą od świtu do zmierzchu. Powstrzymują się od jedzenia, picia, palenia tytoniu i stosunków seksualnych. Osoby chore lub podróżujące mogą złamać zakaz, „odrabiając” dni postne, gdy będą mogły.
• Pielgrzymka do Mekki w miarę możliwości. Każdy, kto jest zdrowy i stać go na to finansowo, powinien choć raz udać się do Mekki.