Energetyczny portret człowieka

Wokół ludzi i zwierząt, roślin, wody, minerałów, a nawet całej Ziemi istnieje kolorowa otoczka. To aura, energetyczne halo, a w przypadku istot żywych zapis emocji i stanu organizmu.

Od wieków gołym okiem zauważali ją jedynie wybrańcy, szamani i wróżbici. Ale podobno każdy może ją zobaczyć, jeśli potrenuje. Zwierzętom jest łatwiej – nawet jeśli, jak psy, nie widzą kolorów, to w jakiś sposób odbierają częstotliwości energetyczne aury i od razu wiedzą, z kim mają do czynienia – z osobą dobrą i ciepłą, czy agresywną, o złych zamiarach. Potrafią też wyczuć chorobę i zbliżającą się śmierć. Podobnie reagują małe dzieci, choć nie wiadomo, czy naprawdę widzą aurę. Naukowcy słysząc słowo „aura”, nieco się jeżą, jednak od czasu, gdy Walenty Kirlianow skonstruował urządzenie, które potrafi uchwycić na kliszy energetyczną otoczkę wokół ludzi, roślin, a nawet minerałów (są to tzw. fotografie kirlianowskie), protestują nieco ciszej.

Niektórzy badacze aury uważają, że jest ona częścią tzw. pola morfogenetycznego, którego ideę rozpropagował biolog Rupert Sheldrake. Według niego pole to, o bliżej niesprecyzowanej naturze fizycznej, wypełnia przestrzeń, nadając organizmom żywym odpowiednią formę, będąc czymś w rodzaju dodatkowego czynnika genetycznego, takiego energetycznego DNA. Pole to wpływa na zachowanie organizmów żywych oraz na ich interakcje z innymi organizmami. Znawcy tematu twierdzą, że analizując barwy aury człowieka, można określić jego osobowość, wykryć schorzenia. Faktem jest, że aura często się zmienia w zależności od stanu emocjonalnego i zdrowotnego człowieka i że można na nią oddziaływać z zewnątrz. Wykonanie zdjęcia aury przed i po działaniu bioenergoterapeuty może udowodnić skuteczność jego działania!

1. Eteryczna – ma 1–3 cm grubości, w zależności od witalności osoby. Przypomina bladą smugę siwego dymu, przylegającą do skóry. Gdy zasypiamy, otwiera się, aby czerpać energię kosmiczną. Ciało eteryczne można porównać do baterii ładującej się automatycznie nocą.
   
   
2. Astralna – to kolorowy portret naszego życia emocjonalnego, który nie jest z nami ściśle powiązany. Znajduje się w odległości 5 do 20 cm od ciała, a czasem sięga aż 1,5 km! W aurze astralnej są zapamiętywane emocje, podobnie jak uczucia i obrazy z życia. Kodują się tu nasze wzorce zachowania, programy, scenariusze, które odtwarzamy przez całe życie. To dlatego tak trudno nie popełnić kolejny raz tego samego błędu. Aura zapamiętała jakąś reakcję i popycha nas do „powtórki”. Poprzez aurę astralną przebiega również komunikacja telepatyczna. Ta powłoka energetyczna jest częścią świata zwanego astralem. To przestrzeń, w której istnieją dusze zmarłych, ludzkie wyobrażenia i myślokształty.
   
   
3. Mentalna – szersza od astralnej, najczęściej przybiera kształt balonu lub gruszki o zamazanych konturach. Jej odległość od ciała jest różna, od ok. 10 cm do 1 km, czasem nawet 4 km. Zachodzą w niej procesy myślowe, ale oprócz myślenia abstrakcyjnego. Dlatego osoby mocno upośledzone umysłowo mogą jej nie posiadać.
   
   
4. Przyczynowa – ponad głową lub wokół niej u osób uduchowionych można dostrzec ciało przyczynowe w formie świetlistej kuli. To właśnie „aureola” widoczna na portretach świętych. Jest siedzibą intuicji, źródłem wyższej inspiracji, to Wyższe Ja. W naszych czasach aura przyczynowa jest widoczna u coraz większej liczby ludzi.

Za tydzień opiszę znaczenia kolorów występujących w aurze, a w następnych odcinkach m.in. jak nauczyć się widzieć aurę.


Beata Markowska