Oda to jedna z licznych (obok na przykład Oty, Uty czy Odetty) form imienia Odeta.

Nosiła je, między innymi, druga z chrześcijańskich żon Mieszka I. Książę Polan miał dość bogatą „historię matrymonialną”. W młodości bowiem, jak na poganina przystało, praktykował wielożeństwo. Gall Anonim utrzymywał, że Mieszko miał aż siedem żon, które zmuszony był odprawić z okazji przejścia na chrześcijaństwo i ślubu z Dobrawą. Czeska księżniczka urodziła mu syna (Bolesława Chrobrego) i córkę (Świętosławę), a kiedy zmarła w 977 roku, Mieszko od razu zaczął rozglądać się za nową, politycznie korzystną opcją małżeńską.

I w końcu upatrzył sobie Odę, córkę margrabiego Marchii Północnej. Co prawda, panna była wyświęconą mniszką i od wczesnego dzieciństwa mieszkała w klasztorze, ale taki szczegół nie zraził „gorliwego chrześcijanina” Mieszka. Na jego rozkaz (i przy cichej zgodzie ojca panny) Odę porwano z klasztoru i przewieziono do Polski, gdzie raz dwa odbyło się wesele. Kościół, co prawda, protestował, ale po tym, jak cesarz Otton II wstawił się za Mieszkiem u samego papieża, sprawę załatwiono polubownie. Polska była wówczas zbyt potężna, aby zaczynać z nią waśnie z powodu takiego „drobiazgu”.

Małżeństwo Ody i dobrych 20-30 lat starszego od niej księcia okazało się bardzo udane, choć zostało zawarte wyłącznie ze względów politycznych. Była mniszka urodziła trzech synów, a mąż darzył ją wielką czcią i szacunkiem. Nie był jednak na tyle zakochany, by pozbawić praw do dziedziczenia tronu swojego pierworodnego Bolesława i przekazać je młodszym synom, o co Oda podobno usilnie zabiegała.

Po śmierci Mieszka rozgorzała walka o przywództwo. Oda i jej synowie przegrali to starcie i zostali zmuszeni przez Bolesława Chrobrego do opuszczenia księstwa. Zawiedziona w swoich ambicjach wdowa postanowiła skończyć to, co dawno temu przerwał jej polski książę – wstąpiła do klasztoru w Quedlinburgu, gdzie pozostała aż do śmierci w 1023 roku.

Germańska Odeta, żeńska forma imienia Odon (Otton, Odo), pochodzi od słowa oznaczającego „majątek, bogactwo”. Dynamiczność, niezależność i samodzielność to trzy słowa klucze, jeśli chodzi o współczesne Odety.

Te panie za nic nie pozwolą sobą sterować. Są pewne siebie, często przekorne, idą przez życie przebojem, nie oglądając się na krytykę i przeciwności. Nic zresztą dziwnego – przecież patronuje im TRÓJKA, liczba osób bystrych, energicznych, lubiących błyszczeć w towarzystwie.

Odety potrzebują komplementów i pochwał, mogą ich słuchać godzinami bez żadnego zażenowania. Ciężko pracują, by na nie zasłużyć, choć lubią także przechwalać się i popisywać. Bycie w centrum uwagi to ich największe marzenie, dlatego bardzo często decydują się na karierę w mediach (tym bardziej, że są diabelnie wygadane).

Urocze gospodynie – organizowane przez nie obiady i kinderbale zapisują się złotymi zgłoskami w rodzinno-sąsiedzkiej historii. Niektórych jednak może razić ich hałaśliwy ekstrawertyzm i to, że traktują cały świat jak zakochaną w nich wierną publiczność, której głównym zadaniem jest podziwiać i klaskać.

Imię Odeta najlepiej nadaje się dla Strzelców, zaraz za nimi czekają Baran z Lwem, ambitny Skorpion, towarzyskie Bliźnięta i Wodniki. Za to w życie delikatnych Byków, Raków oraz Ryb to imię wniesie stanowczo zbyt wiele niepokoju.

WR