Sztuka słuchania

Jak dogadać się z osłem

Pewnego razu mędrzec Saadi z Szirazu szedł ze swoim uczniem ulicą, kiedy nagle zobaczył człowieka próbującego zmusić swego muła do chodzenia. Gdy zwierzę ani drgnęło, mężczyzna zaczął lżyć je najgorszymi słowami, jakie znał. – Nie bądź głupcem – rzekł Saadi. – Osioł nigdy nie nauczy się twojej mowy. Lepiej go uspokój i zacznij się uczyć jego języka.

A zbierając się do odejścia, Saadi jeszcze poradził człowiekowi: – Nim rozpoczniesz wojnę z osłem – bez różnicy, czy będzie to zwierzę, czy człowiek – pomyśl o tym.

Róg, który odpędzał tygrysy

We wsi zjawił się człowiek z tajemniczym rogiem, okrytym czerwoną i żółtą tkaniną, ozdobionym szklanymi paciorkami i obwieszonym kośćmi zwierząt.

– Ten róg przepędza tygrysy – rzekł mężczyzna. – Od dziś za niewielką opłatą będę codziennie na nim grać i już nigdy więcej nikogo z was nie pożrą te straszne bestie.

Wieśniacy, przerażeni groźbą ataku dzikiego zwierzęcia, zgodzili się płacić przybyszowi za ochronę. Minęło wiele lat, właściciel rogu stał się bogaty i wybudował sobie piękny zamek. Pewnego ranka młodzieniec, który przechodził nieopodal, zapytał, do kogo należy ta perła architektury. Usłyszawszy historię człowieka z rogiem, chłopak postanowił z nim porozmawiać. – Słyszałem, że masz róg, który przepędza tygrysy – rzekł młodzieniec. – Tak się jednak składa, że w naszej okolicy nie ma tygrysów, które trzeba by było odganiać.

Pan zamczyska natychmiast zwołał do siebie wszystkich chłopów, a gdy już przybyli na miejsce, poprosił chłopca, by powtórzył to, co powiedział mu wcześniej. A kiedy młodzieniec skończył mówić, mężczyzna wykrzyknął do zebranych: – Słyszeliście jego słowa? Oto niepodważalny dowód na moc mojego rogu!

Niezrozumiała cisza

Mistrz i jego uczeń szli przez pustynię. Gdy zapadła noc, mężczyźni ustawili namiot i położyli się do snu.
– Co za cisza – szepnął uczeń.
– Nigdy nie mów: „Co za cisza” – rzekł mistrz. – Zamiast tego mów: „Nie jestem w stanie słuchać natury”.

Dyskusja Matisse’a i Renoira

Kiedy malarz Henri Matisse był małym chłopcem, co tydzień odwiedzał wielkiego Renoira w jego pracowni. Gdy Renoira zaatakował artretyzm, Matisse zaczął przychodzić codziennie. Przynosił jedzenie, pędzle i farby i zawsze starał się przekonać mistrza, że również i on będzie artystą.

Pewnego dnia, widząc, że najdrobniejszy ruch wywołuje u Renoira jęk bólu, a on mimo to nie przestaje malować, Matisse wypalił gospodarzowi:
– Mistrzu, namalowałeś dużo wielkich i ważnych dzieł. Dlaczego więc wciąż tak się torturujesz?
– To proste – odrzekł Renoir. – Piękno pozostaje, a ból przechodzi.


Paulo Coelho
brazylijski pisarz i poeta, promotor „dobrej magii”. Autor m.in. książek: „Alchemik”, „Podręcznik wojownika światła”,
„Demon i panna Prym”, „Pielgrzym” i „Alef”.
fot.: shutterstock.com