Adela

Wbrew obiegowej opinii średniowiecze to czas wielu silnych, bardzo wpływowych kobiet (mowa oczywiście o arystokracji), które oprócz rodzenia dzieci znajdowały czas na realizowanie własnych, polityczno-religijno-kulturalnych ambicji.

Jedną z nich była Adela z Szampanii (1140-1206). Ta temperamentna prawnuczka Wilhelma Zdobywcy w 1160 roku wyszła za mąż za króla Francji Ludwika VII i od razu zabrała się do rządzenia. Sprzyjał jej fakt, że Ludwik był mężczyzną niezwykle zgodnym i prostodusznym, od dzieciństwa przeznaczonym do stanu duchownego. Królem został niespodziewanie, po tym, jak jego starszy brat Filip zabił się podczas konnej przejażdżki.

Adela była trzecią żoną Ludwika – pierwsza, Eleonora Akwitańska, doprowadziła do anulowania małżeństwa, druga zmarła w połogu. Każda urodziła mu po dwie córki. Od chwili ślubu pozycja Adeli na francuskim dworze umacniała się z każdym dniem. Ale kiedy na świat przyszedł długo wyczekiwany następca tronu Filip August, młoda królowa stała się najbardziej wpływową osobą w kraju.

Ludwik nie widział nic złego w tym, że żona aktywnie zajmuje się polityką i że dopuszcza do całego przedsięwzięcia swoich braci. Oddał im nawet za żony własne córki z pierwszego małżeństwa! U boku zgodnego Ludwika Adela współrządziła Francją przez bite 20 lat. Ale i po jego śmierci w 1180 roku, kiedy na tronie zasiadł młodziuteńki Filip August, zachowała większość wpływów. Najlepszym świadectwem jej politycznych umiejętności jest fakt, że syn, wyjeżdżając na krucjatę w 1190 roku, ustanowił ją regentką Francji, formalnie przekazując jej władzę nad państwem.

Na szczęście Filip August odziedziczył inteligencję i silny charakter po mamusi. Okazał się władcą wybitnym, za którego panowania Francja „zaliczyła” ogromny skok kulturalno-gospodarczy. Po powrocie syna z krucjaty Adela mogła ze spokojnym sumieniem odejść na polityczną emeryturę i zająć się fundowaniem kolejnych opactw.

Germańskie imię Adela pochodzi od słów adal („szlachetny”) i heit („ród, stan”), oznacza więc osobę wysoko urodzoną, arystokratkę. Szlachetność i autorytatywność są w nie „wpisane” od samego początku. W historii roi się od niedających sobie w kaszę dmuchać nosicielek tego imienia. Wystarczy wspomnieć chociażby świętą cesarzową Adelę (X wiek) czy władczą Adelę Normandzką (babkę Adeli Szampańskiej).

Panie noszące to imię dobrze znają swoją wartość, są energiczne, zaradne, szczere i nie dają się zbić z pantałyku. Biada temu, kto będzie usiłował je stłamsić! Adela zazwyczaj wybiera sobie jakąś dziedzinę i robi wszystko, by osiągnąć w niej doskonałość. Nie interesują jej miejsca poza podium i nagrody pocieszenia – ma być najlepsza i już. Za sprawą patronującej jej PIĄTKI pędzi przez życie, wysoko sobie ceniąc przygody, zmiany i nowe wyzwania. Jest nienasycona i bardzo szybko się nudzi. Często nie potrafi zwolnić, odpocząć, ma też duże skłonności do ryzyka.

Pomimo tego pośpiechu Adele nie podejmują pochopnych decyzji. Raczej ustalają szczegółowy plan mający jak najszybciej doprowadzić je do celu, a potem trzymają się go z zadziwiającą konsekwencją. Prowadzą aktywny tryb życia, a wiele z nich żyć nie może bez sportu. I to najchętniej forsownego, na przykład surfingu, wspinaczki czy ostrej jazdy na nartach. Baran to wymarzony kandydat na Adelę. Tuż za nim stoi ognisty Lew, Strzelec i energiczny Wodnik. Imię Adela podziała mobilizująco na Panny, Koziorożce i Ryby. Dobrze wpłynie na charakter Bliźniąt i Skorpiona. Mniej pasuje do Wagi, a dla Byków i Raków jest stanowczo zbyt „wybuchowe”.

Znana Adela: Adele (Byk) piosenkarka soulowa i jazzowa. Wykonawczyni przeboju „Chasing Pavements”.


WK