Jak parzyć herbatę?

Zaopatrzyliśmy się w listki ulubionej herbaty i… co teraz? Nie wystarczy przełożyć je do kubka i zalać wrzątkiem!
Woda. Najlepsza będzie źródlana, niegazowana i niemineralizowana. Dobrze sprawdzi się też woda filtrowana. Dobrej gatunkowo herbaty lepiej nie zalewać twardą i chlorowaną wodą z kranu. Przy czym uwaga: gotujemy ją tylko raz!
Temperatura. Czarną herbatę zalewamy wrzątkiem.
Czerwoną wrzątkiem lub prawie wrzątkiem.
Zieloną wodą o temperaturze 60-80 st. C, a białą – 85°C.
Czajniczek. Jedną porcję herbaty zalewamy około 220 ml wody. Warto jej strumień skierować bezpośrednio na listki lub torebkę, takie „poruszenie” sprawi, że liście chętniej oddadzą swój smak i aromat naparowi. Po około minucie napar należy zamieszać.
Czas. Najlepiej sprawdzić, jaki czas parzenia poleca producent. Standardowo czarną herbatę parzy się 3-5 minut (im krócej,
tym napar bardziej pobudza, im dłużej, tym bardziej odpręża).
Czerwoną i zieloną 2-3 minuty, a białą 3-7 minut. Po upływie wyznaczonego czasu przelewamy napar do filiżanek lub usuwamy z czajniczka torebkę (nie wyciskamy jej).

Herbaty z całego świata
Krzewy Camellia sinensis rosną w różnych częściach świata. W zależności od położenia, sposobu uprawy i przygotowania z zielonych listków powstają różne gatunki herbaty.

CHINY
Yunnan. Najbardziej znana i najpopularniejsza herbata na świecie. Prowincja, w której powstaje, uważana jest za kolebkę herbaty.
Keemun. Herbata ta wymaga w procesie produkcji ogromnej pieczołowitości. Nie wolno złamać ciasno zwijanych cienkich pasemek liści.
Herbata jaśminowa. Zielona herbata aromatyzowana kwiatami jaśminu. Powstaje przez wymieszanie kwiatów z wysuszonymi liśćmi herbaty w ściśle określonych proporcjach. Takie suszenie i przenikanie aromatu może trwać nawet kilkadziesiąt godzin.

INDIE
Assam. Herbata, która króluje w dolinie Brahmaputry. To rejon o klimacie tropikalnym – wysokiej wilgotności i temperaturze
oraz dużych ilościach opadów. Herbaty Assam uzyskiwane z tych upraw uznawane są za jedne z najlepszych na świecie.
Darjeeling. Pochodzi z górskich terenów północno-wschodnich Indii (na wysokości od 600 do 2000 m n.p.m.) i jest nazywana szampanem wśród herbat. Tylko określone, certyfikowane herbaty z konkretnych upraw mogą posługiwać się logo i nazwą Darjeeling.
Nilgiri. Inaczej Błękitny Region. Krzewy herbaty rosną tam na wysokościach od 1000 do 2000 m n.p.m. Herbaty Nilgiri mają świeży smak z lekką cytrusową nutą.

JAPONIA
Sencha. Listki nie są poddawane fermentacji, dzięki czemu zachowują zielony kolor i przypominają pokruszone listki… trawy.
Gyokuro (Drogocenna Rosa). Krzewy przykrywa się specjalnymi matami. Listki, które rosną w ich cieniu, nabierają intensywniejszej barwy, a parzona z nich herbata jest słodka i delikatna.
Matcha. Herbata w postaci drobnego zielonego proszku. Przygotowanie jej wymaga specjalnego rytuału. Proszek ubija się z wodą specjalną trzepaczką, a dopiero potem zalewa gorącą wodą.

SRI LANKA (CEJLON)
Nuwara Eliya. Herbata z górskich plantacji (2000 m n.p.m.). Wyczuwalne są w niej aromaty cyprysów, mięty i eukaliptusa.
Dimbula. Najpopularniejsza cejlońska herbata.
Uva. Herbaty ze wschodnich zboczy gór Sri Lanki mają charakterystyczny cierpki smak.

AFRYKA
Zulu Tea. Czarna herbata, która daje mocny, rześki napar. Marinyn. Herbaty z górskich upraw w Kenii. To klasyczna czarna herbata, najczęściej sprzedawana z dużą ilością tipsów.
Namingomba. Herbata z nizinnych upraw w Malawi.


Marta Mońko
Za pomoc w przygotowaniu materiału i konsultację dziękuję firmie Gourmet Foods, importerowi herbat Dilmah.