Taniec ze zwierzakami

Strona 2 z 3

	Głuptak niebieskonogi Lazurowe flamenco Niewiele istot ma nazwę, która mogłaby trafniej oddawać jego wygląd. Głuptak niebieskonogi (Sula nebouxii) faktycznie nie ma bystrego spojrzenia, ale jest posiadaczem monstrualnie wielkich błękitnych łap, które przypominają buciory klauna. I to właśnie one, a nie rozkładanie skrzydeł i zadzieranie ogona do nieba, najbardziej kręcą jego partnerkę. A im większe, tym lepsze, bo przecież tymi samymi łapami trzeba będzie zbudować gniazdo, a potem wysiedzieć jaja. Głuptak nie jest w ciemię bity i aby lepiej olśnić „głuptaczkę”, przez cały taniec mozolnie przestępuje z jednej lazurowej łapy-płetwy na drugą. Na skałach Galapagos daje to taki efekt, jakby stepował flamenco.
	Żuraw japoński Małżeńska capoeira W zimowym krajobrazie wyspy Hokkaido zalecające się żurawie wyglądają jak startujące rakiety. Co chwilę przy akompaniamencie gardłowych skrzeków ze śniegu wystrzeliwują w niebo wielkie białe ptaki w czerwonych „czapkach”. Z racji, że żurawie japońskie (Grus japonensis) są ptakami cesarskimi, niektórzy nazywają je „koronami”. Tak naprawdę jednak to oblamowana czarnymi piórami… łysina. I jednocześnie wskaźnik pobudzenia zwierzęcia – im bardziej jaskrawoczerwona łata, tym bardziej podniecony ptak. Jak łatwo przewidzieć, w czasie godów głowa żurawia japońskiego „świeci” non stop. Mając półtora metra wysokości, jest drugim pod względem wielkości latającym ptakiem, w dodatku też jednym z najlepszych tancerzy-akrobatów. A jego godowa choreografia łączy w sobie elementy tańca i walki. Jak capoeira. Samiec dumnie wypina pierś i majestatycznie machając skrzydłami, wzlatuje ponad samicę, za chwilę oboje, rytmicznie drobiąc kroczki, wyciągają wysoko szyję. Japońscy zoologowie wyodrębnili osiem różnych postaw i cztery typy ruchów: rytmiczne „pompowanie” szyją i głową, podskoki, pogonie oraz podrzuty. Ten akrobatyczny popis to symboliczna wojna płci. Samiec i samica toczą bój o dominację w związku. Mimo usilnych chęci obu stron ta licytacja kończy się remisem, bo żuraw japoński jako jeden z najsłynniejszych monogamistów w królestwie zwierząt stawia na partnerskie relacje i poza okresem godów nie rozstawia partnerki po kątach. Dlatego też tradycja taoizmu uznaje go za symbol szczęścia i wierności.
	Grzechotnik Tango maczo Może i węże są zimnokrwiste, ale gdy w grę wchodzą względy samicy, potrafią późnym latem puścić się w gorące tango. W dodatku niezwykle teatralne w choreografii, nienagannie argentyńskie w stylu i czysto apaszowskie w wymowie. W istocie taniec amerykańskich grzechotników (Crotalinae) okazuje się być rodzajem pojedynku, w którym samce rywalizują o samicę. Godzinami splatając się, wijąc i siłując, próbują nawzajem przycisnąć się do ziemi. Zwycięzca – zwykle najdorodniejszy okaz w okolicy, którego przewagę uznają wszyscy przeciwnicy – idzie na randkę ze śniadaniem. Przegrani mogą spróbować szczęścia za rok, bo w tańcu grzechotniki przestrzegają zasady fair play i nie używają zębów jadowych.